“รักฉันหรือการมีฉัน (Love Ends)” ซิงเกิ้ลซึ้ง ๆ จาก “แปม – อัญญ์ชิสา” Pam Anshisa ที่จะมาช่วยให้การตัดสินใจบางอย่างในชีวิตง่ายขึ้น

แต่ละซิงเกิ้ลที่ “แปม–อัญญ์ชิสา” ปล่อยออกมา ไม่ว่าจะเป็น “Toxic”, “Boyfriend”, “Do you ever”, “ล้น (Overload)” หรือว่า “11:11” ล้วนแสดงให้เห็นการเติบโตของเธอในฐานะศิลปินคุณภาพ ทั้งความสามารถในการร้องเพลง ที่มีครบทั้งอารมณ์, พลังเสียง และลักษณะเฉพาะตัว การเต้น รวมถึงการแสดงที่รับรู้ได้จากมิวสิควิดีโอเพลงต่าง ๆ ซึ่งชมกันได้จาก ยูทูบ: D.U.M.B. Recordings

ดนตรีก็เข้มข้นมากขึ้น เช่นเดียวกับเรื่องราวในเพลง ที่มุมมองเติบโต เปลี่ยนแปลงไปตามประสบการณ์ชีวิต และประสบการณ์ทางดนตรี

          ใน “รักฉันหรือการมีฉัน (Love Ends)” ซิงเกิ้ลล่าสุดของ “แปม อัญญ์ชิสา” ที่ทำงานร่วมกับ ดัมบ์ เรคอร์ดิงส์ (D.U.M.B. Recordings) สังกัดเพลงในเครือวอร์นเนอร์ มิวสิค ประเทศไทย (Warner Music Thailand) ก็จะพาไปพบอีกมุมมองของความรักที่เดินทางมาถึงทางตัน จนต้องมีการตัดสินใจครั้งสำคัญ

“ไอเดียของเพลงนี้ มาจากความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมาก หรือใช้เวลาด้วยกันมาเนิ่นนาน จนไม่กล้าปล่อยมือจากกันไปแม้ในวันที่หมดใจแล้วก็ตาม” แปม อัญญ์ชิสา เล่าถึงที่มาของ “รักฉันหรือการมีฉัน (Love Ends)” ซิงเกิ้ลซึ้งเพลงใหม่ของตัวเอง  “แปมหวังว่า คนที่ได้ฟัง จะกลับมาฟังเสียงหัวใจของตัวเอง ซื่อสัตย์กับความรู้สึก และทบทวนถึงทุกๆ ความสัมพันธ์ที่มีในชีวิต”

          ด้วยมุมองความรักที่ลุ่มลึก ที่บอกเล่าผ่านเสียงร้องพร้อมอารมณ์เต็ม ๆ ของ “แปม อัญญ์ชิสา” หลายคนที่ได้ฟัง “รักฉันหรือการมีฉัน (Love Ends)” และมีประสบการณ์ตรงกับเรื่องราว คงต้องย้อนฟังเสียงตัวเอง ทบทวนความรู้สึก และความสัมพันธ์อีกครั้ง เพื่อตัดสินใจบางอย่าง ในวันที่ความสัมพันธ์กลายเป็นแค่ความเคยชินที่มีกันและกัน เพราะเมื่อมาถึงตอนนี้ ความเจ็บจากการจากลาย่อมไม่ต่างไปจากการทนอยู่ด้วยกันต่อไป

เนื้อร้องและดนตรีของ “รักฉันหรือการมีฉัน (Love Ends)” ซึ่งได้ “แม็ค ศรัณย์”​ คนทำงานเบื้องหลัง เจ้าของเครดิตในเพลงดัง ๆ มากมายมาร่วมงาน ก็มาพร้อมความแปลกใหม่ ที่ “แปม อัญญ์ชิสา” ยังไม่เคยมอบให้กับแฟน ๆ มาก่อน
          “เพลงนี้แปมได้ร่วมงานกับพี่แม็ค ศรัณย์ โดยหลังจากแปมแชร์มุมมองในการทำเพลงและไอเดียต่าง ๆ ไป พี่แม็คก็กลับมาพร้อมเนื้อร้อง–ทำนองและคอนเซ็ปต์ ของเพลงนี้ ที่เป็นดนตรีพ็อปผสมอาร์แอนด์บี จากยุค 90’s-2000’s ซึ่งเป็นงานสไตล์ที่แปมยังไม่เคยนำเสนอมาก่อน”